Ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής χριστουγεννιάτικης παράδοσης είναι φυσικά η απόλαυση των γλυκών λιχουδιών –κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες– που στο μυαλό των περισσότερων έχουν συνδυαστεί άρρηκτα με την εορταστική περίοδο.
Ένα από τα «εθνικά γλυκά» των Χριστουγέννων, οι κουραμπιέδες, έχουν την τιμητική τους αυτές τις ημέρες, με τα νοικοκυριά της χώρας να προμηθεύονται τις καλύτερες πρώτες ύλες ώστε να τους παρασκευάσουν σπιτικά και άλλα απλώς να βρίσκονται προς αναζήτηση των καλύτερων σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία.
Κουραμπιές: Η ετυμολογία της λέξης- Ποια τα βασικά συστατικά του
Η λέξη κουραμπιές στην τουρκική ετυμολογία προέρχεται από τη ρίζα «kuru» (ξηρό) και «biye» (μπισκότο), ενώ έχει αραβικές ρίζες, καθώς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Περσία τον 7ο αιώνα, λίγο αφότου η χρήση της ζάχαρης έγινε σχετικά κοινή στην περιοχή. Στην ουσία πρόκειται για ένα στρογγυλό μπισκότο βουτύρου με κομμάτια αμύγδαλου μέσα και εξωτερικά επικαλυμμένο με ζάχαρη άχνη.
Και ενώ υπάρχουν πολλές συνταγές για κουραμπιέδες με διάφορα συστατικά όπως ροδόνερο, ανθόνερο, βανίλια, λικέρ πικραμύγδαλου κ.α., το κύριο συστατικό τους, που θα καθορίσει κατά κάποιον τρόπο και την επιτυχία τους, τόσο ως προς την υφή τους, όσο και ως προς την γεύση τους, είναι φυσικά το βούτυρο. Ο παραδοσιακός τρόπος παρασκευής κουραμπιέδων είναι με πρόβειο ή κατσικίσιο βούτυρο, δίνοντας μια πιο έντονη, αλλά, ωστόσο χαρακτηριστική γεύση.
Κουραμπιέδες: Μια παράδοση που ήρθε στην Ελλάδα από τη Μικρά Ασία
Λέγεται, λοιπόν, πως η πιθανότερη εκδοχή για την άφιξη του κουραμπιέ στη χώρα μας, καθώς και άλλων δημοφιλών συνταγών, είναι πως έφτασαν εδώ μαζί με όλες τις αποσκευές των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, και πιο συγκεκριμένα τη Σμύρνη. Η παράδοση έγινε ιδιαιτέρως δημοφιλές έθιμο για όλη την Ελλάδα κυρίως για την περίοδο των Χριστουγέννων. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια χωριά στην Αιτωλοακαρνανία που ετοιμάζουν κουραμπιέδες και σε άλλες στιγμές χαράς στο σπίτι, όπως ένας γάμος ή μια βάφτιση, κι αυτό γιατί το λευκό τους χρώμα συμβολίζει την ευχή για ευδαιμονία.
